โห๋........ป๋าพัฒนาขึ้นเยอะเลยอ่ะ ไม่น่าเชื่อเลย เดี๋ยวนี้มีชื่อตอนด้วยยยยยยยยย เจ๋งค่ะเจ๋ง หยั่งงี้ชวนให้ติดตาม แถมมีเรื่องให้ตื่นเต้นด้วย เยี่ยมมากค่ะ ดูไปอ่านไปนั่งอมยิ้ม หัวเราะไปด้วย ชีวิตควรเป็นแบบนี้แหละค่ะถึงจะสนุก ได้ผจญภัยไปกับรถคู่ใจ ถ้าทำได้ซักหลายๆ ตอน ป๋าออก pocket book เลย เดี๋ยวพิม น้องทิว น้องฟูจิจะอุดหนุนเป็นคนแรก
คห. 583, 584 มีเม็ดฝนที่กระจก กับต้นไม้ริมถนน ดูแล้วสดชื่นชุ่มฉ่ำธรรมชาติดีจัง ฟ้าปิดยังสวยเลย ก็คนเค้าชอบฝนนี่ คนอื่นดูคงไม่รู้สึกอะไร
คห.588 วิวข้างล่างมันสวยจังอ่ะ
คห.589 ก็สวยมากเลยค่ะ ขยายภาพแล้วตัวเองรู้สึกเหมือนจะคลั่งไคล้ จะบ้ากับสีเขียวธรรมชาติ ทั้งเขียวอ่อนเขียวแก่แบบนี้จริงๆ น้องทิวกับน้องฟูจิ ไม่ชอบมั่งเหอ มันทำให้จิตใจเราเยือกเย็นแล้วก็สงบดี หลับสบายเลย
ภาพ 592 ทำไมมันสีสวยจังอ่ะ สีฟ้าก็ฟ้าซ้วยสวย วิวที่อยู่ไกลๆ ก็น่าจะสวยด้วย เสียดายจังมันมัวมากจนดูไม่ค่อยรู้เรื่อง
ถ้าได้ไปหน้าร้อน ภาพคงสวยกว่านี้อีกเยอะเลย น่าเสียดายจังเลยนะคะ ไม่เป็นไรคราวหน้าค่อยไปใหม่ จะถ่ายให้หมดม้วนหมดถ่านเลย
ป๋ากล้าไปนะคนเดียวเนี่ย ดูแล้วน่ากลัว มันเปลี่ยวๆ ทำให้นึกถึงตอนที่พิมไปเที่ยวใต้ก็ขับไปคนเดียว ไปชุมพร สุราษฏร์ นครศรีฯ แต่ไม่เปลี่ยว สนุกโคดเลยค่ะ เสียดายตอนนั้นไม่เคยคิดเรื่องถ่ายรูปเก็บไว้เลย ตอนไปเหนือก็ขับลึกเข้าไปในป่า ต้นไม้ข้างทางสูงลิบลิ่ว ถนนก็แคบแบบรถสวนกันไม่ได้ แถมข้างล่างริมขอบถนนก็เป็นเหวแบบไม่มีรั้วกันเลย พิมเลยรีบขับถอยหลังกลับ พอดีพวกชาวเขาเดินผ่านมาเค้าก็บอกขับระวังหน่อยนะ เค้าก็คอยยืนมองคอยบอก ทั้งตกใจทั้งตื่นเต้น เหงื่อแตกทั้งที่แอร์ก็แสนจะเย็น สนุกมากเลยค่ะ
โอ้ยยยย ชอบจัง ได้เที่ยวไม่เสียตังค์ซักบาท ฮ่าๆๆๆๆ ขอบพระคุณป๋ามั่กๆๆๆๆๆๆ ค่ะ ชอบมากเลยค่ะ นั่งดูภาพอยู่นานมากกกกก ดีจังได้ดูอะไรใหม่ๆ แปลกตา
ป๋าเปลี่ยนชื่อเป็นคุณเจ๋งดีกว่าค่ะ พี่ชายพิมเค้าไม่ได้ชื่อเจ๋งหรอกค่ะ แต่ด้วยความที่เค้าเป็นคนเก่ง เพื่อนๆ ก็เลยเรียกเค้าว่าเจ๋ง แทนชื่อเค้าไปเลย ที่บ้านบางทีก็เผลอเรียกเค้าว่าเจ๋งเหมือนกัน
ป๋าเล่าต่อเลยค่ะ อ่านจบแล้ว
แต่ตอนนี้ ราตรีสวัสดิ์ค่ะ
รถเริ่มงอแงค่ะ แอสทีน่า
