สองขา ที่ก้าวมา ระยะทางไกลพอสมควร
สองมือ ที่พยายามเกาะนู่น คว้านี่ ไขว่คว้า หาที่ยึดเกาะเพื่อเหนี่ยวรั้งตนเอง และภาระ อันหนังอึ้งยิ่งกว่าครก เอาขึ้นเขา
แรงที่อ่อนล้า ลงไปเรื่อยๆ
หันทางยังอีกหลายขั้น ข้างหน้า
ไม่รู้ว่า จะยืดหยัดก้าวเดินได้ อีกนานแค่ไหน
เหงื่อยกายที่ไหลโทรม บ่งบอกถึงความเหน็ดเหยื่อย ในระยะทาง ที่ก้าวผ่านมา
อยากทรุดกาย ลง นั่ง อย่างอ่อน ล้า
เงยหน้ามองฟ้า
แล้วตะโกนดังๆว่า
(แม่ม) ความคิด (ใครฟ๊ะ)
ให้เอากระถางต้นไม้ที่ใส่ตะดกดัด อย่างงาม มาตบแต่ง ออฟฟิศ ชั้น 4 เนี่ย.....
สาดดดดดดดดดด....
เหนื่อยจัง... ครับ
