สืบเนื่องจากท่านทั้งสอง ได้แสดงจิตเมตตาธรรมที่ดีอย่างมากและเชื่อว่าเป็นที่ชื่นชม ต่อสาธารณะชน ในความมีน้ำใจของท่าน ที่แสดงความจำนงค์เอื้อเฟื้อ ยางรถยนต์ให้กับ เด็กคนนึง
การนี้ หากมองเผินๆ อาจดูเหมือนธรรมดา ไม่มีอะไร ไม่ได้ใช้ก็ให้ๆไป
แต่ ถ้าสมาชิกทุกท่านอ่านดูและรับรู้เรื่องราว ที่มาที่ไปจะเข้าใจ ว่าทำไมผมจึงมองว่าท่านมีชื่อทั้งสอง มีน้ำใจประเสริฐมากมาย
เพราะหากท่านรู้จักสนิทสนมหรือเป็นเพื่อนกับใครสักคน แล้วเพื่อนท่านมาขอโน่น นี่ นั่น ท่านช่วยเหลือ ก็คือ ช่วยเหลือเพื่อนฝูงคนรู้จัก
แต่..นี่ ใครก็ไม่รู้ ไม่เคยรู้จัก ไม่เคยแม้แต่จะสนธนาแม้แต่คำว่า สวัสดี พอเห็นข้อความขอให้ช่วย (ผมขออนุญาต ไม่ใช้คำว่าบริจาค เพราะความหมายมันต่างกัน)
ท่านมีชื่อทั้งสอง ก็ยื่นความจำนง จะยก ยาง ให้ฟรีๆโดยไม่คิดมูลค่า หรือ สิ่งตอบแทนใดๆแม้แต่นิดเดียว และไม่ใช่ยางที่เหลือทิ้งด้วย อาจไม่มีความจำเป็นต้องใช้ตอนนี้ หรืออะไรก็แล้วแต่
แต่ผมมั่นใจเหลือเกินว่าถ้าเป็นคนอื่น ประกาศขายในหน้า ซื้อ-ขายไปแล้ว
แต่ท่านเลือกที่จะเป็นผู้ให้
ทำให้ผมนึกถึง โฆษณา ชิ้นนึง ของ บริษัทของมึนเมา แห่ง นึง ที่ เริ่มมีน้ำใจให้กันแล้วผู้ได้รับ ก็มีน้ำใจให้คนถัดไปต่อๆกันไปไม่รู้จบ "การให้ที่ยิ่งใหญ่"
(ถ้าให้ ถูกคน นะครับ)