เมื่อคืนนี้ โชคได้พาให้ผมต้องพาคนแก่ท่านนึงไปรักษาตัวที่รพ. รัฐบาลแห่งนึง
ท่านปวดท้องมากมาหลายวัน หมอหลายท่านสรุปว่า ไส้ติ่งอักเสบและน่าจะแตกแล้วด้วย
ต้องผ่าตัดโดยเร็ว
ก็โอเค เข้าใจเรื่องรอคิวนานๆๆๆ ไม่ว่าอะไร เพราะท่านก็ไม่ไ้ด้ปวดถึงขั้นทนไม่ไหว แต่เรื่องที่จะเล่าก็คือ ตอนดึกนั้นจะเป็นเวลาของพวกหมอ พยาบาล ฝึกหัด น่าจะอยู่ปี1 หรือ ปี2 ดูจากหน้าตา และ ท่าทาง
ปรากฎว่า กลุ่มนักศึกษาเหล่านี้ ก็มาเดินกันขวักไขว่ แบบมาทัศนศึกษาสนุกๆ คุยเล่นกัน ทั้งๆที่ห้องนั้นเต็มไปด้วยเสียงโอดโอย เลือด ความเครียด
เค้าทำตัวกันเหมือนเด็กๆดัดฟัน มาเดินจตุจักร ก็พอรู้ว่าพยายามมาหัดถามคนไข้ แต่ญาติผมปวดท้อง แม่งมาถามคำถามซ้ำๆกัน 5-6 คนได้ จดๆๆ แล้วก็ไป
ไม่พอ แม่ผมเจอวาจาจากพยาบาล(หน้าตาดี..แต่..
) ไม่มีหางเสียงและเมตตา
ญาติคนไข้แก่ๆ : โทษนะคะ เอกสารที่ให้เอาไปให้ห้องนั้น เค้าบอกว่านี่ไม่ใช่เวลาทำการค่ะ ต้องตอนเช้า
พยาบาลหน้า ง : ใครบอก
ญาติคนไข้แก่ๆ : ก็ห้องนั้นแหละค่ะ
พยาบาลหน้า ง : อืม เออ ก็ตามนั้นแหละ ตามที่เค้าพูดน่ะแหละ (เสียงแข็ง ตะคอก)
ญาติคนไข้แก่ๆ : ฉุน ที่โดนต่อว่า เตรียมจะเถียง...
ผมเองยืนอยู่ข้าง ๆ รู้สึกสงสารแม่และคนอื่นๆที่ต้องมาเจอพยาบาล
แบบนี้ ได้แต่ดึงมือแม่ออกมา แล้วพูดไปว่า ก็คุณเป็นคนบอกเองไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมมาพูดแบบนี้ พยาบาลคนนั้นก็หน้าเชิดใส่ผม
ผมก็กวนตีนอยู่แล้ว ถามไปว่า นี่เรียนพยาบาลมาจริงหรือเปล่า และอีกหลายๆคำที่จะหลุดออกไป แต่ก็กลั้นใจ เดินออกมาข้างนอก สงบสติอารมณ์ตัวเองไว้
ได้แต่คิดว่า ทำไมการเรียนแพทย์มันไม่ได้สอนเรื่องพวก กริยา มารยาท หรือ วัดผลทางด้านจิตใจบ้างเลยเหรอ เรียนแล้วมาทำตัวแบบนี้ ได้รายได้เยอะ แต่ไม่อุทิศหัวใจทำเพื่อคนไข้เลยหรืองัย
เข้าใจนะครับ ว่าแพทย์ก็คนเหมือนกัน แต่ โทษนะครับ นี่เป็นอาชีพที่แบกภาระความเป็นความตายเอาไว้ มาเดินเล่นๆไปมา แต่งตัวเหมือนเดินแฟชั่น (นุ่งยีนส์มั่ง กระโปรงสั้นมั่ง
)
ผมอยากถามพวกหมอป้ายแดงพวกนี้เล่นๆ ว่า ถ้าพ่อแม่คุณเจ็บป่วยแบบนี้ คุณจะอยากให้เค้าเจอสภาพการรักษาแบบนี้ เจอหมอพยาบาลแบบพวกคุณมั๊ย
ที่เล่ามา ถือว่าแชร์ประสบการณ์และความเห็นให้อ่านกัน ไม่เห็นด้วย หรือ เห็นด้วย ก็ได้ครับ
นอกเรื่อง เกี่ยวกับหมอฝึกหัด ตามห้องฉุกเฉินรพ.รัฐ
