ว่าจะไม่โพสต์ละนะ แต่อดม่ายด้ายจิงจิง
ไม่ได้เข้ามาอ่านหลายวัน
ปล่อยให้น้องที่พี่เดชกล่าวถึงโดนชำเรา
ก็เลยโทรไปสอบถาม ได้ความว่าเรื่องเดิม แต่บานกว่าเก่า
ตลอดมาเรื่องที่เกิดขึ้นกับคนหมู่มากอย่างเช่นบ้านเราคือ
ใครรักทางไหน สนิทกับใครก็ไปหาทางนั้น
และมีประเด็นทำให้เกิดการ"เข้าข้าง" อันมักเกิดจากการฟังความข้างเดียว
ข้อเท็จจริง คนสองฝ่ายเล่าเรื่องเดียวกัน แต่คนละความรู้สึก
แน่นอนล่ะ วิจารณญาณเนี่ย อยู่ที่คนฟัง
และคนฟังนี่แหละครับ คิดกับเรื่องที่ฟังยังไง พูดต่อกันไปว่ายังไง
แถมงานนี้คนฟังมีมากกว่าหนึ่งคนด้วย คนพูดต่ออีกเท่าไหร่ ใส่ไฟ ใส่ไข่กันไปถึงไหนรึเปล่า
เมื่อความลับที่ไม่มีบนโลก มันมาถึงหูของอีกฝั่งนึงอีกที งานนี้ซีรีย์เกาหลีชัวร์ๆ
ผมเห็นด้วยกับเรื่องการจะพบเพื่อคุยของCore Member อย่างสูง
และรวมถึงทั้งผู้ที่เกี่ยวข้องควรเข้าร่วมอื่นๆ
เพราะผมว่าการหันหน้าเข้าหา และมีคนกลางเข้าช่วยไกลเกลี่ย
น่าจะช่วยให้ปัญหาบรรเทาไปได้มาก แต่นั้นควรไร้ซึ่งทิฐิมานะ มานี ปิติ ชูใจฯลฯ
ผมขอบังอาจให้กำลังใจแก่พี่ทั้งสอง
ผมคิดว่าพี่ทั้งสองก็ทราบว่า ผมก็คนนึงอะที่โดนติ โดนตักเตือน ด่าว่า ทั้งหน้าไมค์หลังไมค์
มีตติ้งทุกทีผมก็เข้าเป็นกรรมก(า)รด้วยตลอด
ผมขอยกตัวอย่างสักหนึ่งกรณี
ผมเคยเป็นพิธีกรมีตติ้ง งานที่ออเรนจ์ งานนั้นฮากันขี้แตก ช้อนส้อมไม่ได้ถือ ถือ(แม่ม)แต่ไมค์
ต่อมาติดใจได้เป็นอีกทีที่13เหรียญ ปรากฎว่าฮากันกริบกันเลย
จบงานมีเสียงเล็ดลอดถึงการจัดงานที่13เหรียญมาหลายอย่าง หลายส่วน
แล้วคนทำงานเป็นไงอะครับ ก็ได้แต่ตั้งกระทู้ขอบคุณและขอข้อแนะนำติติงเหมือนทุกที
ท่านที่แนะนำหน้าบอร์ดก็พอได้ แต่ไอ้ที่ด่าว่ารับหลัง ก็ได้แต่ทำใจ
แก้ได้แก้กันไป แก้ไม่ได้อยากให้มาจัดกันเองดู แล้ว(มึม)จะรู้เอง
ก็แค่ ...."คิดอะไรมาก(วะ)คนตั้งเท่าไหร่ เอาใจหมดได้ไงเนอะ"
ซึ่งดูอาการแล้ว ถ้าคิดมากต่อไปฉี่เหลืองชัวร์ๆ
หวังว่าท่านพี่คงไม่โกรธ ถ้าผมบังอาจล่วงเกินดังคำข้างต้น
มิตรภาพเยี่ยงพี่น้อง ครอบครัว คำนี้อย่าให้เป็นแค่ลมปากนะครับ
ร่วมหัวจมท้ายกันมาตลอด ไม่ว่ากี่กลุ่ม กี่ก้อน กี่พรรค กี่พวก
ไม่กี่เดือนบ้าง จนเป็นปีๆบ้าง จนเราเรียกว่า"เนี่ยพี่กรูเว้ย" หรือ "เนี่ยน้องกรูนะ"
ขอให้มันเป็นอย่างที่พูด รู้สึกและปฏิบัติเช่นนั้นให้แกกัน
คำว่าครอบครัว ผมเชื่อว่าทะเลาะกันยังไง
แค่คำขอโทษและให้อภัยรวมถึงโอกาสคงจะมีให้กันเสมอ
การกล่าวขอโทษ(จากใจ)ไม่ใช่เรื่องน่าอาย การให้อภัย(จากใจ)ก็ไม่ใช่เรื่องที่ปฏิบัติยาก
ไม่ว่าจะเป็นจะใหม่หรือเก่า ผู้น้อยหรือผู้อาวุโส
ผมฝากถึงคนใกล้ชิด เพื่อนสนิท คนรอบข้าง
ผมเชื่อว่าส่วนนึงเกิดจากการรับฟัง ความเข้าใจ เชื่อใจในมิตรภาพของคนใกล้ชิด
บางคนฟังแล้วก็เชื่อ บางคนก็เชื่อมากกว่าอีก บางคนเชื่อสนิทใจ เพราะไม่ชอบหน้ากันมาก่อนอยู่แล้ว
ถ้าไม่คิดว่าจะช่วยปรับความเข้าใจของทั้งสองฝ่าย ลำพังแค่การรับฟังหรือปลอบใจก็น่าจะเพียงพอ
อย่าได้ใส่ความรู้สึกส่วนตัวเพิ่มเข้าไป และบอกต่อไปหาคนอื่นๆอีกมากมาย
บอกเล่าไปหมดตาสี ตาสา หมา แมว คนรู้เรื่องก็ดีไป ที่ไม่รู้เรื่องก็เข้าใจไปไหนก็ไม่รู้ละ
ไม่มีทางที่ผู้ฟังทั้งหลายจะแกะทุกคำพูดบอกต่อเรื่องราวได้โดยไม่ตกหล่นทุกกระบียดนิ้ว
ยิ่งใส่อารมณ์ที่ไม่พอใจลงไปอีก คราวนี้ละงามหน้าเลย
แต่ผมบอกตรงๆว่าเรื่องนี้รุนแรงและกินวงกว้างมากกว่าครั้งไหนๆ
ผมว่าทุกๆฝ่ายต้องช่วยเหลือกัน คงไม่ต้องชี้แจงว่าต้องทำยังไง
ผมเชื่อว่ารู้กันอยู่แล้วแต่จะทำหรือไม่ก็เท่านั้นเอง
และหนนี้ไม่ใช่คนแค่ไม่กี่คนที่ช่วยเรื่องนี้ได้ เรียกว่าต้องรณรงค์กันเลยทีเดียว
ที่ผมแพล่มมาทั้งหมด ต้องมีคนไม่พอใจแน่นอน
แต่ผมแค่หวังคำพูดข้างต้นจะช่วยสะกิดผู้ที่เกี่ยวข้องกลับมามอง
มองที่ๆเราเรียกว่าบ้าน กลุ่มคนที่เราเรียกว่า เพื่อน พี่น้อง ครอบครัว
วันนี้ทุกคนเจ็บปวด และไม่สบายใจ ที่เห็นบ้านสั่นคลอน หรือ คนในบ้านบาดหมางกัน
และที่สำคัญอย่าลืมกลับมามองตัวเราเอง ว่าเรากำลังพยายามทำให้อะไรๆมันดีขึ้นหรือแย่ลง
ผมต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้หากคำพูดผมไปทำให้ขุ่นข้องหมองใจ
เพราะผมอยากให้บ้านนี้อบอุ่นเหมือน7ปีที่แล้วเท่านั้นเอง
ปล.1
"แม้องค์พระปฏิมาฯ ยังราคิณ คนเดินดินหรือจะสิ้นการนินทา"
โอ้ พี่เดชถึงร้องเพลงพี่แจ้เลยอะ
ปล.2 ถ้านัดเจอกัน ผมขอก่อนศุกร์หน้านะ ต้องไปสนามอะ
ปล.3ขอบคุณทุกคนที่พยายาม อยากให้เรื่องนี้ผ่านไปด้วยดีครับ
**จดหมายถึงที่รัก**
.....กำลังใจมีให้เสมอคับพี่
ขอโทษจากใจจริงค่ะ และขอกราบงาม ๆ ไว้ ณ ที่นี้
(ดีใจที่มีความรู้สึกเพราะเหมือนผู้หญิงเข้าไปอีกนิดนุง) ได้คุยกันและขอโทษที่ทำให้มี่เข้าใจผิด ได้อธิบายต่าง ๆ นานา (ไม่พาดพิงถึงใคร) และได้ให้อภัยไปเรียบร้อยแล้วเพราะยังไงก้อยังรักน้องคนนั้นเหมือนเดิม ตอนนี้รู้สึกว่าจะทำอย่างไรให้คลับเราอยู่แบบรักกัน สันติ สงบสุข เหมือนวันวานสำคัญกว่าค่ะ (โกรธง่ายหายเร็ว) (แก่แล้วลืมง่าย) เกี่ยวกันป่าวหว่า
