เพียงใบไม้ร่วงหล่นบนลานกลอน
ทิ้งทุกอย่างฐานันดรแห่งความรัก
เฝ้าตรึกตรองถึงเรื่องราวจึงประจักษ์
ระหว่างรัก-ปรารถนา-และอารมณ์
หน้ากากรักหวานยิ่งนักยามได้พบ
ยากจะจบลงใจกลางทางสุขสม
ยิ่งรักมากอยากไขว่คว้ามาชื่นชม
เฝ้าภิรมย์ กลิ่นแห่งรักมักลืมตัว
หน้ากากแห่งปรารถนาปรากฏตาม
เพราะนิยามคำว่ารักจักสลัว
จึงอยากได้ใคร่ครอบครองมาพันพัว
เรื่องน่ากลัวสักปานไหนไม่คณา
หน้ากากแห่งอารมณ์คนไม่หยุดนิ่ง
เปลี่ยนทุกสิ่งตามที่ใจปรารถนา
พอได้คืบจะเอาศอกบอกถึงวา
นี่แระหนาอารมณ์คนเวียนวนไป
เพียงสายลมพัดผ่านมาแล้วผ่านเลย
ลมไม่เคยจะหยุดนิ่งความเคลื่อนไหว
เหมือนใบไม้ที่ร่วงหล่นจากหัวใจ
ยากเก็บไว้มาถนอม ตรอมฤทัย......
|