มันก้อต้องไว้หน้าเค้าบ้าง
ไม่ใช่เค้าทักแล้วยืนเอ๋อ
นึกยังไงก้อนึกไม่ออก
น้องเค้าก้ออาย แล้วก้องอนซิ
ตอนที่เจอ น้อง อ. อีกครั้งเมื่อสามอาทิตย์ก่อน
จำไม่ได้เหมือนกันว่าเป็นเด็กกะโปโลที่เคยไปส่งเที่ยวกลางคืน
หน้าตาน่ารักขึ้นแบบผิดหูผิดตา
แต่คนเรามันต้องมีศิลป์ในการไว้หน้าคนบ้าง
จำไม่ได้ก้อเออออไปก่อน คุยไปสองสามประโยคมันก้อจำได้เอง
น้องเค้าก้อไม่เสียหน้า ไม่เสียน้ำใจ ดีใจซะอีกว่าพี่พี่จำได้
ไม่ใช่หงุดหงิดเด็กซนไม่มา อะไรก้อขวางหูขวางตาไปหมด
มีสาวน้อยมาทักก้อจำไม่ได้ แล้วยังทำหน้าเหมือนจะตะคอกเค้าอีก
โดนงอนเลย
สมน้ำหน้า
รายงานข่าวจาก Thailand Circuit - เมื่อรถในตำนานโดนเช็ด
