ขอ อธิบายเป็นข้อๆนะครับ
เริ่มต้นด้วย 1. คำว่าผมไร้ "น้ำใจ"
ผมยอมรับครับว่าที่รถผมเสียครั้งแรก (ที่เสียจริง) จานจ่าย และ กล่องพัง
ผมติดหนี้บุญคุณพี่ตูมากๆ ที่คอยช่วยโทรให้คำปรึกษาตอนดึกๆ และผมได้กล่าวขอบคุณพี่ตูไว้แล้วด้วย ตามนี้
http://www.mazdaclub.net/module_view.php?mod=webboard&fn=view&cid=22020&sh
แล้วนี่หรือคือ คน ไม่มี "น้ำใจ"
แล้วต่อด้วยเรื่องผม ยืมกล่องจากช่างไฟย่านพระราม9 มา
เรื่องมีอยู่ว่า รถผมเสียหน้า ม.สยาม ก็มีช่างข้างถนนมาดูแลให้ และบอกว่าจาจ่ายเสีย ก็เลยหาซื้อที่เชียงกงแถวเพชรเกษม แล้วก็ยังใช้ไม่ได้ เลยคิดว่า จานจ่ายที่ได้มา มันเสีย ก็เลยคิดถึงพี่ที่ขายอะหลั่ยมาสด้าย่านพระราม5 ติวานนท์ และให้พี่ชายขับรถมารับผมแล้วไปพระราม 5 เพื่อไปเอาจานจ่ายมา แล้วก็สตาร์ทไม่ติดเช่นเดิม กว่าจะทำเสร็จก็ตี1 ตี2 ละ กลุ้มทำไรไม่ได้ จ้างรถลากเพื่อไปไว้ที่อู่แถวบ้าน ตรวจเช็คอยู่2วัน คาดว่าเป็นที่กล่อง และกล่องเบอร์นี้หาลองยากมากๆ คนแรกที่ผมโทรไปหาคือพี่ที่ขายอะหลั่ยย่านพระราม5 พี่เค้าบอกไม่มี แล้วแนะนำให้โทรไปหาพี่ช่างไฟแถวพระราม9 และพี่ช่างไฟก็บอกว่ามีให้มาเอาไปลองได้ ผมก็ให้พี่ชายที่เรียนรามและอยู่หอพักแถวรามไปเอาให้ เพราะรามกับอู่ที่พี่ช่างไฟทำอยู่ มันใกล้กัน และผมก็ไม่มีรถเดินทางไปเอาเอง และไม่รู้ทางแถวนั้นด้วย
พอยืมมาได้เสร็จ ก็ลองใส่ ก็สรุปเป็นที่กล่อง ผมรีบโทรหาช่างไฟท่านนั้นที่ให้ยืมกล่องมา เพื่อถามราคากล่องอีซียู แต่ช่างไฟท่านนั้น
เค้าพูดว่า "ภูมิอยากได้เท่าไหร่ละ"
ผมตอบ "พี่ขายนะครับ พี่บอกมาได้เลย ยังไงก็ได้ครับ"
เค้าถามว่า "ก็น่าจะรู้ราคาหนิ ลองบอกพี่มาสิ"
ผมตอบ "เคยถามพี่ที่ขายอะหลั่ยแถวพระราม5 เค้าบอกว่า ประมาณ3พันครับ"
เค้าพูดว่า "พี่ไม่ชอบคนสืบราคา ขายแบบนี้พี่กดดันตัวเอง พี่ไม่ขายหรอก ไปให้คนขายอะหลั่ยแถวพระราม5หาให้สิ"
ผมตอบว่า "ผมไม่ได้ตั้งใจสืบราคา ผมโทรหาพี่ที่ขายอะหลั่ยแถวพระราม5ก่อน แล้ว แต่เค้าว่าไม่มีของ และเค้าแนะนำว่าให้โทรหาพี่แทน เพราะพี่มีของ และผมได้ลองถามราคากับพี่ที่ขายอะหลั่ยตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว เพราะผมต้องคำนวณค่าใช้จ่าย"
เค้าตอบว่า "ยังไงก็ให้พี่ที่ขายอะหลั่ยหาเถอะ พี่ไม่ขาย พี่ไม่ชอบ พี่ไม่ชอบกดดันตัวเอง"
นี่แหละครับ ผมเลยต้องจำใจไปขอร้องให้พี่ที่ขายอะหลั่ยแถวพระราม5 หาของให้จนได้ และได้เอากล่องนั้นไปคืนพี่ช่างไฟ โดยให้พี่ชายผมไปคืนเช่นเคย เพราะเหตุผลเดิม คือผมไม่มีเวลา และผมไม่รู้ทาง เอาของไปคืนพร้อมกับสินน้ำใจเล็กๆน้อยๆ ที่ผมหวังให้ด้วยความจริงใจ และบริสุทธิ์ใจ อยากจะให้เค้ารับไปจริงๆ เพราะบุญคุณที่พี่ช่างไฟให้ผมเอาของไปยืมลอง โดยไม่ได้มีเจตนาเอาเงินฟาดหัวพี่ช่างไฟแต่อย่างใด คนอย่างผมไม่มีความคิดชั่วๆและจังไรแบบนั้นหรอกครับ ผมให้เค้าด้วยความเกรงใจและซึ้งในน้ำใจ ซึ่งพี่เค้าก็ไม่รับ และผมก็ได้โทรไปขอบคุณพี่ช่างไฟหลายต่อหลายครั้ง <<< นี่หรือผมไร้น้ำใจ
ขอแค่นี้ก่อนนะครับ เหนื่อย ตาลาย เดี๋ยวมีอีกเพียบครับรับรอง