อ่านความเห็นป๋าแล้ว เห็นด้วย + ชอบจิงๆค่ะ
(นี่ทนไม่ได้ต้องล็อกอินมาพิมพ์เลยอ่ะ)
เดียร์คิดยังงี้มาตั้งนานแล้ว
แต่พี่เนยก้อไม่ยอมให้พูด ไม่ยอมให้พิม
เพราะเห็นว่ายังไงก้อคน "เคย" รู้จัก
แต่สำหรับเดียร์ ไม่ใช่อ่ะ เดียร์ว่า "
เสียเวลาเปล่า ที่ได้รู้จักคนแบบนี้"
คนอื่นมีน้ำใจช่วยเหลือ ให้ยืมเงิน ..
แต่พอตัวเองมี นอกจากจะไม่คืนเค้า ยังมี "
หน้าด้านๆ" ไปอวด ไปทำเท่ห์ ทำว่ามีเงินใส่เค้าอีก
การที่จะชนะใจผู้หญิงสักคน หรือการจะ "อยู่ในสังคมได้อย่างมีเกียรติ"
ไม่ใช่ว่าต้องมีเงิน ต้องทำได้เหมือนที่คนอื่นทำ มีได้เหมือนที่คนอื่นมีหรอกนะ
เพียงแค่ "ประมาณตน รู้จักลิมิตตัวเอง แล้วก้อไม่เสแสร้ง ไม่อวดร่ำอวดรวย" ทำตัวว่า กรูมี กรูรวย
แค่นั้นต่างหากที่ทำให้ คนมีเกียรติ มีศักดิ์ศรี สามารถอยู่ในสังคมได้อย่าง ไม่ต้องอายใคร
ถ้าต้องถีบตัวเอง ยืมเงินคนอื่น สร้างหนี้ (แล้วไม่มีปัญญาหาคืน) แบบนี้
ต่อให้ ดูดีในช่วงแรก แต่ก้อหนีความจิงไม่พ้นหรอก
หนำซ้ำ ยังจะมีแต่คน "สมเพช" ด้วย
แล้วเรื่องวิกฤตชีวิต เดียร์ไม่รู้ว่าใครเชื่อยังไง คิดยังไง
แต่สำหรับเดียร์ เดียร์ขำตั้งแต่ทันทีที่อ่านจบ
วิกฤติชีวิตบ้าบออะไรนั่น มันไม่มีหรอก
มันเกิดเพราะ "
ตัวเองไม่รู้จักประมาณตัว ไม่รู้จักรับผิดชอบ ไม่รู้จักจัดอันดับความสำคัญของสิ่งต่างๆในชีวิตต่างหาก"
แล้วที่สำคัญ เดียร์ "
ไม่เชื่อ" ด้วยว่า จะมีคนได้เงินคืน หรือจะมีเงินพอที่จะคืนคนอื่น ถ้ายังทำตัวแบบนี้ ไม่รู้จักประมาณตัวเองแบบนี้อยู่
งาน ครอบครัว แต่งรถ สังคม ของฟุ้งเฟ้อทั้งหลาย เพื่อนฝูง ผู้หญิง ...
จัดอันดับความสำคัญให้ได้ ก่อนเหอะ ถ้าเริ่มจัดอันดับได้เมื่อไหร่นะ
ปัญหา (หรือที่พยายามยัดเยียดให้เป็นวิกฤติ) เรื่อง
- หนี้ทั้งหมด .. ที่ดูเหมือนไม่มีวันจะได้คืน
- งานที่รับมา .. แล้วทำไม่ได้
- ครอบครัว .. ที่ทำเค้าผิดหวัง
- เพื่อนฝูง .. ที่ไม่ค่อยจะเหลือ
- สังคม .. ที่ไม่มีแล้ว
ก้อคงจะดีขึ้น
ไม่เข้าใจว่า ...
ทำไมไม่เคยนั่งถามตัวเองว่า ทุกอย่างที่แย่ๆในชีวิต มันเกิดจากอะไร
ทำไมอยู่ๆเพื่อนหายไปหมด
ทำไมไม่มีใครอยากคบ อยากคุย อยากร่วมงานด้วย
ทำไมเงินไม่เคยใช้พอ
ทำไมงานที่เคยมี ก้อไม่มี
ทำไมเข้าหน้ากะใครก้อไม่ติด
เคยถามตัวเองบ้างไม๊คะ?
ปล. อาจจะแรงนะ สำหรับความเห็น หรือสิ่งที่เดียร์พิมพ์ ถ้าพี่ๆ เห็นว่าแรงไป หรือไม่เหมาะสม ลบได้เลยนะคะ มะว่ากัน อิอิ
เร่เข้ามา... กระทู้โทรโข่ง
