เหตุเกิดเมื่อวันอาทิตย์ พี่ผมต้องการพาแฟนไปเที่ยวขอนแก่น แต่ไม่มีรถใช้จึงได้มาขอยืมรถ พอดีผมไม่ได้ไปไหนใจหนึ่งก็ไม่อยากให้แต่ใจหนึ่งก็สงสารก็เลยตัดสินใจให้ยืม พี่ผมไปดูหนังกับแฟน2คน ทีขอนแก่น พอตกดึกก็รับรุ่นน้องอีก4คนกลับบ้าน ตอนนั้นเวลาประมาณ12.30 น พี่ผมขับรถกลับบ้านคือกลับ จ มหาสารคาม มีรถจักรยายนต์ขันหนึ่งขับรถส่ายไปส่ายมาคล้ายกับงู และแล้วขับก็ขับข้ามเลนคล้ายจะพุงชน พี่ผมจึงตัดสินใจหักหลบไปทางซ้ายแต่คิดว่าไม่พ้นจึงกระชากไปทางซ้าย รถเกิดเสียหลักจะตกข้างทางจึงหักกลับมาทางขวา แต่ด้วยความเร็วที่ 100 กว่าๆๆ ทำให้รถเสี ยหลักพลิกควำหลายตลบ และจบด้วยการเอาหลังคาจอดรถ ส่วนรถคันที่ปาดหน้าไม่เป็นไรและได้ขับหนีไปเลย พี่ผมทำอะไรไม่ถูกแล้วโทรมาหาผม ตอนนั้นผมนั่งดูริเวอร์พูลอยู่ พอพี่เล่าให้ฟังว่าอาจคนเสียชีวิต ผมตกใจมากเค้าบอกเค้าทำอะไรไม่ถูก ผมเลยบอกให้โทรแจ้งประกันก่อน แต่ว่ากระจกหน้าค่อนข้างเละ และมืดจึงมองไม่เห็น ผมเลยบอกว่ารีบติดต่อหาตำรวจซะเดียวผมโทรแจ้งความ พี่ขอโทษผมตลอดเวลา ผมบอก *_* ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว จากนั้นผมตัดสินใจโทรไปที่ 1669 แจ้งสถานที่เกิดเหตูและบอกพ่อผม ผมรีบกลับบ้านเพื่อไปรับพ่อกับแม่เพื่อจะไปหาพี่ พอพ่อผมรู้เท่านั้นละครับ ตะโกนด่าพี่ผมซะยกใหญ่ แต่คนที่ได้ยินกลับเป็นผม พ่อบอกว่าไม่อยากเห็นหน้ามันเพราะพ่อรู้ว่ามันไม่เป็นไรมาก แต่แม่สิ แม่ร้องไห้และรีบเค้าไปห้องพระเพื่อขอให้พระคุ้มครอง เมื่อผมไปถึงจุดเกิดเหตุ ผมระงับสติอารมณ์ไม่ได้เลยละครับ รีบโทรศัพท์ไปด่าพี่ แม่ผมก็เลยรีบวิ่งมาแย่งโทรศัพท์ ผมเสียค่ายกรถไปตั้ง3พัน ของที่มีค่าในรถบ้างอย่างต้องรีบเอาออกมา แต่บ้างส่วนถูพวกเด็กยกรถขโมยไปแล้ว เมื่อผมไปถึงโรงบาลจึงทราบว่าพี่ผมโบกรถข้างทางให้ไปส่งโรงบาล ครั้งนั้นที่เราเจอกัน ผมรู้เลยว่าไม่จำเป็นต้องพูดอะไรอีก เราวิ่งเข้าไปกอดกันแล้วบอกว่าไม่เป็นไรแล้วนะ เมื่อเข้าไปเยี่ยมน้องๆๆเห็นแต่ละคนเดินได้ปลอดภัยก็รู้สึกีมากกครับ รถยังซ่อมได้ซื้อได้ แต่คนเมื่อจากไปแล้วไม่มีวันกลับไม่ว่าคุณจะมีเงินแค่ไหน ผมขอบคุณรถผมที่คุ้มครอง พี่น้องของผมให้ปลอดภัย แม้ว่า เค้าจะไม่สามารถกลับมาอยู่ข้างผมได้อีกแล้ว ผมรู้สึกว่าหากเป็นรถที่มีราคาถูกกว่านี้ พวกเค้าคงไม่รอดแน่ ถุงลมนิรภัยด้านข้างซ้ายออกมาช่วยพวกเค้าเมื่อตอนพลิกควำ ถ้าไม่มีละก็ผมไม่อยากคิด สุดท้าย ขอให้ทุกคนมีสติเวลาขับรถ อย่าเห็นรถเป็นที่ระบายอารมณ์
|