เพิ่งได้อ่านกระทู้อ่ะ.. กวางสู้ๆนะ อย่าล้มป่วยหนักเหมือนครั้งก่อน เห็นมีแต่คนบอกว่าให้โทรหาได้ทุกเมื่อ หนิงจะบอกว่า อยากคุยเมื่อไหร่ ยิงมาได้ตลอดนะ เพราะเค้าใช้ WORK WORK WORK (แต่ไม่ได้เต้นแบบในโฆษณานะ) ไม่กัวค่าโทรแย้ว อิอิ..
แนะนำให้กวางเครียดกับชีวิตน้อยลงๆๆนะ มะก่อนหนิงก็เครียดมาก ด้วยปัจจัยหลายๆอย่าง เดี๋ยวนี้คิดได้แล้ว ว่าชีวิตเป็นของเรา หนักไปเราก็เหนื่อยเปล่า อยู่เท่าที่มี เท่าที่พอทำไหว อย่าไป push มันมากเลย .. ยิ่งกวางมีโรคประจำตัวด้วย แน่นอน พ่อแม่ต้องเห็นใจ และเข้าใจ ไม่กดดันกวางหรอกจ้ะ
แรกๆพอหนิงรู้ว่ากวางเป็น แล้วเรียนสัตวแพทย์ ยังคิดอยากให้กวางหยุดเลย (แต่ก็ไม่กล้าบอกตรงๆ แค่จะถามว่าไหวไม๊ เหนื่อยไม๊ เหลืออีกกี่ตัว) ถ้าเป็นไปได้.. ก็อยากให้หยุดอะนะ..คือเปลี่ยนไปเรียนอะไรที่มันสนุก ง่าย และเรา enjoy ดีกว่า (มะก่อนหนิงกะจะเรียนบัญชี คิดไปคิดมา ไม่อยากเครียด เปลี่ยนใจจะไปนิเทศซะงั้นแหละ..แต่ก็มาจบที่บริหาร ก็ไม่หนักมากนัก)
กวางพยายามหากิจกรรมทำนะ กิจกรรมที่ ม. ก็ได้ เข้ากลุ่ม join โน่นนี่ (เอาแบบที่ไม่ต้องทำงานส่งอ่ะ มีแต่กิจกรรมอ่ะ.. เช่นรับน้อง ก็ไปร่วมช่วยซะ ไรเงี้ย) กวางจะได้เจอคนเยอะๆ ได้พูด ได้คุยกับคนอื่นบ้าง ทำตัวให้ร่าเริงนะ อย่าคิดว่าเราเป็นแบบนี้ ทำไมต้องเป็นเรา เมื่อไหร่จะหาย ฯลฯ ยิ่งคิด ยิ่งเครียด.. ลืมมันไปเลย แล้ว enjoy life ตอนนี้ให้มากที่สุดก็พอ
เป็นกำลังใจให้เสมอนะ..
ขอกำลังใจหน่อยค่ะ (กระทู้ซีเรียสค่ะ)
กริ๊งกร๊าง ให้กำลังใจ ไอ้กวางบ้า นี่หน่อยเหอะค่ะ
สู้สู้นะคะ
