เอ๊ะ เอ๊ะ เห็นมีอะไรกัน นาน ๆ ทีขอถือโอกาสพูดให้น้อง ๆ ฟังบ้างครับ เพื่อความเข้าใจกันโดยรวมอย่างทั่วถึง เกี่ยวกับความเป็นมาสด้าคลับ และวัฒนธรรมที่นี่ วัฒนธรรมของปัญญาชนทั่วไป รวมถึงส่วนเสริม ลานเมาท์แตก ของเว็บนี้ด้วย โดยจะขอพูดรวม ๆ ไม่ได้หมายถึงใครคนหนึ่งนะครับ
จะว่าไปแล้วก็เป็นเรื่องเดิม ๆ ที่บางครั้งต้องกลับไปอธิบายให้เข้าใจกันอยู่เนือง ๆ ยกตัวอย่าง สำหรับเพื่อน ๆ หรือน้อง ๆ ที่เจอกับผมในมีทติ้ง ถึงแม้ผมจะจำชื่อได้ไม่หมด(แต่จำหน้าได้)นั้นไม่จำเป็นต้องอธิบาย ว่าทำใมเราสนุกสนานเฮฮากันได้ แม้เพิ่งพบกันจากการแค่ พยายามติดสติกเกอร์หลังมาสด้าสามเพียงหนึ่งคัน? ถ้าคุณเข้าใจก็ไม่จำเป็นต้องอ่านต่อ เพราะมันไม่ใช่เรื่องลึกลับอะไรเลยครับ :)
เหตุผลของการที่มีลานฯ นั้น คงต้องให้ Phu the webmaster มาอธิบายถึงจะกระจ่างแจ้ง ผมจะขอกล่าวถึงภายหลัง
ที่จริงตัวตนแต่เดิมของ club นี้คือ board โพสต์ข้อความครับ Web Board เป็นสื่อที่ต้องคิด ต้องใช้เวลากลั่นกรอง กับสิ่งที่จะเสนอออกไป ความเห็นต่าง ๆ จะคงอยู่อย่างนั้นเพื่อการย้อนกลับไปอ้างอิง ซึ่งคุณสมบัติจะเหมาะสมกับธรรมชาติของสังคมที่สุด สังคมแห่งมิตรภาพบนโลกล้ำยุคนี้ ยังไงล่ะครับ
เพราะว่า "มิตรภาพ" ที่เกิดระหว่างคน สองคน (ที่มีปัญหาเรื่องรถยี่ห้อนี้ จะหา"เพื่อน"ร่วมชะตากรรม เพื่อปรึกษา หาทางแก้ หรือเพื่อพูดคุย ฯลฯ) นั้นไม่สามารถเกิดได้อย่างรวดเร็วทันตาเห็น กว่าจะเริ่มรู้จักกัน กว่าจะสนิทกัน ทะเลาะกัน เกลียดกันและกลับมาสนิทกันอีก ใครหรืออะไรเล่าเป็นตัวกำหนด? กำหนดไม่ได้หรอกครับ
ลองนึกถึงตอนเด็ก ๆ เวลาขึ้นชั้นเรียนใหม่ ย้ายห้อง คละกับคนอื่น ๆ อยากมีเพื่อนใหม่ อยากเข้ากลุ่ม อยากเป็นที่ยอมรับ เป็นที่จำได้ เห็นเพื่อนมีของเล่น มีขนมน่ากิน เราทำอย่างไรครับ จำกันได้หรือเปล่า คุณจะเข้าไปชี้นิ้ว หรือตะโกนสั่งคนอื่นให้แบ่งขนม หรือให้มาเล่นกับเราเหรอครับ คงไม่ต้องบอกว่าเด็กคนนั้นมีใครอยากคบหรือเปล่า ยังดีนะครับที่เด็ก ๆ เป็นเพื่อนกันง่าย ก็เพราะเด็ก ๆ บริสุทธิ์ ไม่มีมารยา อยากได้อะไรก็บอกตรง ๆ เด็ก ๆ ขี้อายยังสื่อสารได้ดีกว่าผู้ใหญ่เลย
แต่พวกเราที่นี่สิครับบางคนโตแล้ว บางคนวัยรุ่น บางคนวัยต้องนับถือ บางคนยังไม่รู้จักโต บางคนก็ขี้อาย บางคนก็พูดตรง บางคนพิมพ์ผิดตลอด ฯลฯ มันก็ต้องวุ่นแหละครับ
ท้ายที่สุดก็แก่นแท้นั้นง่ายดายครับ หยิบยื่นสิ่งที่เราต้องการให้ผู้อื่น จึงจะสามารถคาดหวังได้รับสิ่งนั้นกลับมา แน่นอนครับมันบังคับกันไม่ได้หรอก ว่าต้องทำอะไรแค่ไหน เพื่อใครต่อใครรู้จัก แค่ไหนให้เค้าชอบเรา แค่ไหนที่เราทำได้
แล้วจะทำอย่างไรล่ะครับ นี่ไงครับที่ผมโพสต์อยู่บ่อย ๆ ว่า เปิดใจให้กว่า ยอมรับความแตกต่าง เพราะเมื่อคุณเข้าใจว่าคนเราต่างกัน ชอบอะไรไม่เหมือนกัน คุณก็จะยอมรับได้ว่า ถึงแม้เพื่อนใหม่ของคุณเค้าไม่ได้เหมือนคุณทุกอย่าง แต่ก็มีหลายอย่างเช่นกันที่เข้ากันได้ แล้วจะหงุดหงิดใจไปใยเล่าครับ ถ้าคุณรับใครไม่ได้สักคนจริง ๆ ไม่มีใครในโลกนี้บังคับคุณให้รับเขาได้ แต่อย่างน้อยก็มีความเข้าใจครับ ว่าเราไม่เหมือนกัน ใช้ได้ทุกที่ ทั้งเรื่องเพื่อน เรื่องแฟน สามีภรรยา หรือเรื่องความสงบสุขของโลกใบนี้
กลับมาที่ เว็บบอร์ด ซึ่งก็เช่นเดียวกัน เว็บบอร์ดนี้หรือที่ไหน ก็กำหนดไม่ได้ทั้งหมดว่าคุณต้องเป็นอย่างไรทุกกระเบียดนิ้ว เนื่องจากต่างคนก็มีหน้าที่รับผิดชอบของตัวเอง ทำงาน ดูแลครอบครัว หรือเรียน (เรียนนี่เป็นความรับผิดชอบการพิสูจน์ตัวตนอย่างแรกเลยนะครับ น้อง ๆ ) การใช้บอร์ดจึงเป็นสื่อกลางที่สมบูรณ์แบบสำหรับกรณีนี้ บนพื้นฐานที่ทุกคนเท่าเทียม คนที่มาโพสต์ย่อมต้องหวังคำตอบ แต่ถ้าคุณมาตัวเปล่าแบบที่ผมและทุก ๆ คนทำ คุณย่อมต้อง หวัง ว่าจะมีใครพอจะให้คำตอบได้ แล้ว รอ
คุณมีปัญหามาถาม ไม่มีคนตอบ ไม่มีใครผิดนะครับ ใครตั้งกฎล่ะว่าต้องกี่วัน ก็ตัวคนถามนั่นแหละคิดกันไปเอง รอกันเกือบอาทิตย์นึงนี่ไม่ใช่เรื่องแปลกนะครับ ถึงมีคนตอบก็เถอะ บนบอร์ดที่ไม่เจอหน้าไม่รู้จัก ผู้ถามเองพึงมีหน้าที่ต้องตรีกตรองอยู่แล้วว่า เนื้อหาสาระนั้นเชื่อถือได้หรือไม่ คนตอบเองก็ต้องตามเวลาที่ตัวเองสะดวกอยู่แล้ว ซึ่งมาตอบคำถามกันนั้นก็ด้วยน้ำใจล้วน ๆ ไม่มีเงินตอบแทนนะครับ คนเคยได้ตอบแล้วช่วยแก้ปัญหาให้คนอื่นได้ รู้สึกดีอย่างไร คงเข้าใจกันดี ถ้ามันมาบรรจบกันได้ ก็ยิ่งเหมาะครับ
โดยเฉพาะที่มาสด้าคลับนี้ ผมขอพูดภาษาคนที่นี่หน่อยคือ มีแต่ไอ้พวกบ้าแบบเราเท่านั้น ยี่ห้อรถก็ไม่เป็นที่ยอมรับ ไม่นิยมในประเทศนี้ ก็ยังจะใช้ของเค้า ไม่เกี่ยวหรอกครับว่าคลั่งไคล้เป็นสาวก แต่มันสะท้อนความเป็นตัวเราที่ผมพูดแทนเกือบทุกคนได้เลยว่า ไม่อยากเหมือนใคร และไม่อยากมีใครเหมือน แทบทุกคนที่นี่ที่ผมรู้จักดีพอ รู้สึกได้ทั้งนั้นครับว่ามี ความเป็นตัวของตัวเองสูง เหมือน ๆ กัน เพราะฉะนั้นไม่แปลกอีกเหมือนกันครับ ที่ต้องปะทะกัน นี่ยังไม่ต้องพูดถึงคลับรถแต่งล้วน ๆ หรือรถราคมแพงมาก ๆ ที่อัตตายิ่งแรงกว่านี้
นี่ไงครับที่ ถ้าเข้ามา อ่าน พวกเราก่อน อย่างมิตร อย่างผู้อยากมีมิตร เช่นต้นกำเนิด สติกเกอร์ หรืออะไรอย่างอื่น ก็จะ ช่วยให้เกิดความเข้าใจกันได้มาก
ต่อมาก็เรื่อง ลานเมาท์แตกครับ ด้วยความเป็นโปรแกรม chat น้อง ๆ รู้จักกันดีกว่าพี่ ๆ (รุ่นเก่าอีก) chat นี่มันสดครับ คน chat กันมักจะรู้จักกันอยู่แล้ว ยิ่งเด็กรุ่นใหม่ยิ่งรู้ ว่าจู่ ๆ คุณจะไป chat กับคนแปลกหน้าย่อมรู้สึกแปลก แล้วพอแนะนำตัวกัน ถ้าไม่ถูกคอกันโดยพลัน ใครจะจำได้ครับว่า คนนั้นเป็นใครเป็นยังไง ใครจะพูดอะไรก็ได้ ผิดไปแล้วลมปากเรียกกลับก็ไม่ได้ ผมเองไม่ได้สนับสนุน feature นี้แต่แรกนะ ผมว่ามันมีข้อดี แต่ข้อเสียของมันก็ได้เกิดขึ้นแล้วโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับข้อมือของผม (พิมพ์ยาวมาก)
แล้วจะเป็นอย่างไรต่อไปครับ? ก็ต้องขึ้นอยู่กับน้ำจิตน้ำใจของผู้ที่เข้ามาที่นี่ ขึ้นอยู่กับมิตรภาพของพวกเรา ขึ้นอยู่กับความเข้าอกเข้าใจของคุณ ๆ ที่หยิบยื่นให้แก่ผู้อื่น ไม่ได้ขึ้นอยู่กับความต้องการเข้ามาหาประโยชน์ฝ่ายเดียวแม้ซักนิดเลยครับ ซึ่งแน่นอน เมื่อไม่เข้าใจ ย่อมต้องนำมาซึ่งความเข้าใจผิด และไม่พอใจ
ผมเห็นว่าการ login สมาชิก ที่เข้มงวดเพื่อ กีดกัน คนอื่นให้เข้ามายาก ๆ นั้นไม่จำเป็น เราไม่เคยใช้วิธีนี้ เราล็อคอินกันสนุก ๆ เท่านั้น ที่นี่ไม่ใช่กระทรวงกลาโหมนะครับ แต่เรามีสิ่งที่แข็งแกร่งกว่าครับ ความเป็นเพื่อนระหว่างพวกเราต่างหากครับ ที่พร้อมจะป้องกันและขับไล่พวกขยะสังคมผู้ไม่หวังดีที่ยังไงก็ย้อมตัวเองไม่สำเร็จให้ออกไปห่าง ๆ (ถึงแม้ว่าพวกเราจะโชคดีที่ไม่ค่อยได้เจอก็ตาม)
ก็อย่างที่ว่าครับ เป็นเรื่องเดิม ๆ เข้าใจง่าย ผมอยากสร้างความเข้าใจ ไม่ได้มาตอบโต้ ผู้ที่ทราบอยู่แล้วเผลออ่านมาถึงตรงนี้ต้องขออภัยด้วย ท้ายที่สุดก็นี่แหละ สบาย ๆ อย่าเครียด ไม่มีใครบังคับอะไรใคร ว่างก็มาทักกัน มีสิ่งดีก็มาบอกกัน เตือนกัน
พวกเราที่ได้มาพบ มาเจอกัน รู้จัก คบหา พูดคุยกัน สนิทสนมบ้างตามเรื่อง ย่อมถือว่า มีบุญมีวาสนามาพบพานกันแล้ว เคารพในสัจธรรมข้อนี้ได้ ย่อมเข้าใจว่าไม่มีอะไรในโลกได้ดังใจเรา เหมือนกัน
ขอให้ทุกคนมีความสุข
ขอพูดบ้าง เพื่อความเข้าใจ
