โอ๊ย.....ยาวมาก ๆ ถึงตรงนี้ก็ 107 คคห กับอีก 1 หัวเรื่องใหญ่ ๆ
อ่านตั้งกะ 5 ทุ่มกว่า ๆ ถึงตอนนี้ตีอะไรแล้วก็ไม่รู้ ดูเวลาที่โพสกันเองก็แล้วกัน
ขอบคุณ ที่ rex ที่ยังอุตสาห์ฝาก คำถามไว้ถึงผมอีก ไว้จะขอตอบในกระทู้นั้น ๆ ที่ยากออกไปก็แล้วกัน
ส่วนเรื่องตรงนี้ ไม่มีอะไรจะพูดแล้วครับ ทุก ๆ ท่าน จัดการกันเรียบร้อยแล้ว
จะเหลือก็เพียงแต่ปรับจูนเค้าเข้าในให้ตรงกันเท่านั้นเอง กับเรื่องที่มัน เข้าในผิดกันนี้
สุดท้ายที่อยากจะฝากไว้จริง ๆ
ถ้าใครคิดว่าอะไรแถว ๆ นี้ไม่ดี ไม่งาม ไม่ถูก ไม่ควร น่าจะเป็นยังงั้น เป็นยังนี้ หรือยังงู้น อยากได้แต่พูดหรือติครับ..
อะไรที่ทำได้ ก็ควรกระโดดเข้ามาช่วย ๆ กันดูแล แก้ไข ปรับปรุง ซ่อมแซม ฯลฯ เท่าที่เราพอจะมีกำลังทำได้ อย่างคิดว่าตัวเองไม่มีประโยชน์ต่อสังคม ตราบใดที่สมองคุณยังคิดได้ และแขนขายังพอที่จะขยับไหว
จะว่าไปก็เหมือนยกหางตัวเองแต่ก็ขอเล่าหน่อยก็แล้วกัน เห็นหลาย ๆ คนเท้าความกันไว้เยอะก็ขอมั้งนะ ผมเองก็เข้ามาในยุคที่ของเรียกเองว่า เป็นยุคที่ 2 ก็คือยุคหลังการก่อตั้งไปแล้ว เป็นยุคท้าย ๆ ของ premier ก็ว่าได้ ผมเข้ามาอ่านได้นี้ได้จากการที่ซื้อรถคันใหม่(เรา เก่าเขา) มา และก็ต้องการหาความรู้เกี่ยวกับไอ้สิ่งนี้ให้ได้มากที่สุด และ google ก็พาผมมาพบกันที่นี่ ที่ thaimisc เชื่อหรือไม่ว่ากระทู้ใน thaimisc กว่าร้อย ๆ หน้า ผมอ่านเรียบ ถึงจะไม่ทุกระทู้จริง ๆ ก็เปิดมันยันหน้าสุดท้ายนั้นแหละครับ
และด้วยความที่ตัวเองทำงานทาง it และทำงาน web อยู่แล้ว พอเข้ามาได้รุ้จักกับพวกพี่เค้า กลุ่มแรกที่เจอก็คือพวก ป้าเอื้อยกะพี่บุ้งมั้ง ถ้าจำไม่ผิด เจอกันที่ ก๋วยเตี๋ยวไก่แม่ศรีเรือน จากนั้นก็ขยับไปตามนอกรอบที่ premire เป็นครั้งคราว ๆ บ้านที่นี้ หลังใหม่ถึงได้เกิดขึ้นมาด้วยมือผมเอง ไม่ต้องไปฝากไปกับ thaimisc ที่พื้นที่เริ่มจำกัด กับโฆษณา work as hole ที่ยัดเยียดให้อ่านกันทุกหน้าไป
ถามว่า..ผมได้อะไรจากที่นี่ นอกจากเพื่อน ๆ พี่ ๆ และมิตรภาพแล้ว ไม่มีค่าตอบแทนเป็นตัวเงินแต่อย่างใด แถมยังเสียเวลา ๆ อีกทุก ๆ วัน วันละไม่น้อยกว่า 1-2 hr กลับมา monitor ที่นี่ ตอบลบตามล้างส่วนเกินที่ไม่ต้องการออกไป ซึ่งในตอนหลัง ๆ ก็ได้พี่ rex ช่วยมาเป็น editor ให้ ผมเลยไม่ต้องสนใจกับเรื่องราวของการ greeting ในหน้าแรก มีเพื่อน และพี่ ๆ อีก เท่าไหร่ไม่รู้ (ถึงสิบรึเปล่า) เป็น admin หรือ co-staff ช่วยเก็บกวาดบ้านให้เรียบร้อย ทำให้เดี๋ยวนี้ เหมือนจะมีเวลาเพิ่มขึ้น แต่ก็ไม่มีอยู่ดีนั้นแหละ เพราะกิจการงานส่วนตัวมันล้วนไปหมดจริง ๆ แต่ถ้าว่า ก็จะกลับมาต่อเติมบ้านที่ละเล็กละน้อย ๆ ให้เพื่อน ๆ ที่เข้ามาได้มีสีสัน ได้รับความสนุก ได้เห็นรอยยิ้ม ของแต่ละคนผ่านตัวอักษรและภาพเล็ก ๆ เหล่านี้
ก็นั้นแหละครับ...ถ้าเล่าต่อก็ยกหางตัวเองจริง ๆ แต่ก็ขอบอกว่าทำด้วยใจล้วน ๆ
ดังนั้น ใครคิดว่าอะไรในคลับเราไม่ได้....ก้าวเท้าออกมาร่วมกันสิครับ
มีทติ้งมันแย่ ๆ ครั้งหน้าอยากให้ดีกว่านี้ แต่ผมก็ขอฟันธงแล้วกัน ถ้าครั้งหน้า คนจัด ก็คือพวกผมกลุ่มเดิม (อันที่จริงคราวนี้ไม่ได้ช่วยอะไรน้อง ๆ เค้าเท่าไหร่เลยด้วยซ้ำไป) งานก็คงจะทำได้ประมาณนี้แหละครับ ไม่ได้ดีเลิศอะไรไปกว่านี้แน่ ๆ แล้วไอ้ครั้นจะไป back to basic อย่างที่เนยว่า พี่ว่ามัยยิ่งแย่ กว่าเดิม คิดดูน่ะ ไอ้โตะยาว ๆ สุดลูกหูลูกตาน่ะ มันก็ไอ้ปัญหาครั้งสุดท้ายที่เราเจอที่ premire นั้นแหละ มันแยกกว่าเดิมตอนนี้อีก รู้จักกันแค่ในโต๊ะนั้นแหละ อย่างน้อย ๆ ก็หาโต๊ะที่มันใหญ่ ๆ หน่อยแล้วกัน หรือไม่ก็เรานั่งกันแบบเก้าอี้ดนตรี ก็ได้ กินกันไปสักพัก พอเพลงหยุด ก็วิ่งเปลี่ยนโต๊ะกันไปรับรอง คละกันได้แน่ ๆ
อ้าว...ต่อๆ ก็อย่างที่ฟันธงแหละครับ คนเท่าเดิมหยิบมือนึง ไปรองรับคนจำนวนร้อยกว่านั้น ยาก และเหนื่อย ถ้าคุณคิดว่าตัวเองสามารถพอ คราวหน้า เรามาร่วมกันจัดงานดีกว่ามั๊ยครับ อย่างให้คำสั้น ๆ ที่ว่า สมาชิกเก่า หรือ สมาชิกใหม่ มาตัดสินว่า ใครจะต้องเป็นคนจด น้อง m-ka3 กะ pinky berry ก็เป็น meeting ครั้งแรก แต่ก็ต้องไปนั่งลงทะเบียน แทบจะไม่ได้เฮฮา ถ้าคราวหน้าเราได้คนเยอะ ๆ มาช่วยกัน คิดเปล่าครับว่า เราะมีเวลาแบ่งกันเฮฮา และมีเวลาทำความรู้จักกันมากขึ้นแค่ไหน
if you want, you will give