ขอแสดงความเสียใจด้วยกับเรื่องราวทั้งหมดที่มันเกิดขึ้นเพราะเรื่องแบบนี้ผมเองก็เคยประสพมากับตัวเหมือนกันครับความรุนแรงนั้นคงไม่ต่างกันเลย(คราวนั้นผมซ่องเจ้าโปเต้ของผมไปประมาณ
3แสนเองงงงงงงง
)ชนชาวบ้านเขากระเด็นถอยหลังข้ามฟากไปเลย(ตรงนั้นคือทางเส้น
มอเตอร์เวย์พระราม9นะครับ
)หลังจากเรื่องคราวนั้นผมเองก็ขับรถแปลกไปเลยอะครับ
กลายเป็นคนขับแบบเรียบร้อยไปเลย(อยู่พักใหญ่แต่ตอนนี้เริ่มตะหงิดๆอีกแร้ว
)มันทำให้ผม
ระมัดระวังกับงารกระทำของตัวผมเองมากขึ้นเพราะว่าเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดมันจะส่งผลกระทบ
กับคนมากมายไม่ใช่แค่คุณคนเดียว มองดีๆการที่เราได้เจอเรื่องร้ายๆมันก็สอนเราได้ดีครับถึงแม้ว่า
มันจะไม่ค่อยเป็นการดีเท่าไรที่จะเจอ(ผมเองก็ไม่อยากเจอหรอกครับ
)แต่สิ่งที่ผ่านไปแล้ว
ก็ขอให้มันผ่านไปให้เราเริ่มแต่สิ่งที่ดีๆให้กับตัวเองและคนอื่นดีกว่าครับ และขอให้คุณภูมิประสพแต่สิ่งดีๆเข้ามาในชีวิตไวๆนะครับ
เหตุการณ์ทั้งหมดกับความรู้สึกทั้งใจ
ขอบอกตรงๆว่าผมรู้สึกผิดมากๆที่ขับรถแบบนั้น ซึ่งเหตุการณ์ทั้งหมดมีดังนี้ ตอนขากลับจากสุพรรณมาถึงช่วงปิ่นเกล้า นครชัยศรี ก็ขับมาดีๆเรื่อยๆตามนิสัยปกติ(ปกติขับรถเร็วเฉพาะทางที่สมควรจะเร็วและไม่ปาดซ้ายขวา) แต่พอเจอโครโนสคันหนึ่ง(4ประตู) และไม่ได้เป็นรถในmct ซึ่งผมแซงเขามาแบบนิ่มๆธรรมดา แต่มันเกิดอยากจะแข่งแล้วก็มาบี้บั้นท้ายรถผม ผมก็เลยชะลอแล้วก็ให้มันแซงไปก่อน กะว่าจะต่อให้ก่อนแล้วบี้ตาม(รู้สึกโมโหครับที่ทำไมมันต้องมาหาเรื่องกัน จนควบคุมอารมณ์ไม่อยู่) หลังจากนั้นผมก็กดไปเต็มที่ จนตามมันทันแล้วกำลังจะแซง แต่ทันใดนั้น(อยู่ที่ความเร็ว160ขึ้นไป)ผมแว้บเข้าขวาแต่คงเป็นเพราะหักเร็วไปพร้อมทั้งกระแทกคันเร่งไปอีก ล้อหลังจึงเกิดอาการเป๋ไปคนละข้างกับล้อหน้า หลังจากนั้นก็หักพวกมาลัยกลับมาซ้ายเพื่อควบคุมให้อยู่ในถนน แต่ไม่ทันครับ ล้อหน้าปีนขึ้นฟุตบาทไปแล้วก็พุ่งเข้าชนเสาไฟที่เกาะกลางถนน นำเสาไฟติดหน้ารถไปด้วย พร้อมทั้งหลุดไปอีกฟากถนนซึ่งรถวิ่งสวนไปมาอยู่ตลอด ขณะที่มือทั้ง2ข้างเกร็งและคอยยันพวงมาลัยไว้แน่นเพื่อไม่ให้หน้ากระแทกพวงมาลัย เหยีบเบรกแต่ไม่มีผลเพราะล้อไม่ได้สัมผัสพื้นถนนเลย และโชคยังดีที่รถที่สวนมาอีกฟากไม่มาชนผมซ้ำ แล้วมารู้สึกอีกทีคือตอนรถหยุดแล้ว ผมนั่งหัวทิ่มลงดินอยู่(ที่เกาะกลางของอีกฟากถนนหรือเกาะกลางของถนนขาออก ซึ่งเดิมขับอยู่ขาเข้า คือข้ามเกาะกลางมา2เกาะเลย) ผมมีสติตลอดเวลา และรู้ว่าต้องปลดเข็มขัดแล้วออกมาจากรถ พอดีผมเปิดกระจกวิ่งเพราะน้ำมันใกล้หมดเลยปิดแอร์ ผมเลยมุดออกมาทางกระจกที่เปิดไว้ (เรื่องเอาตัวรอดผมพอจะรู้ แต่เรื่องตำรวจผมแทบไม่รู้เลยตามที่พี่น้องชายบอก) ออกมาได้แปบเดียวปอเต็กตึ๊งก็มาพอดี แต่คงไม่รู้ว่าผมเป็นคนขับ ดันมาถามอีกว่ามีผู้เสียชีวิตมั้ย -*- ผมเลยบอกไม่มีครับ แล้วก็เลยหลบๆมันไป ไอ้เจ้าของรถโครโนสคันที่แข่งกันก็ลงมาดู เขาเป็นนักเรียนนายร้อยอีก ผมก็ไม่ใส่ใจอะไรเห็นเขาพูดดีๆด้วย แล้วเขาก็ขับรถไปต่อ จากนั้นผมดันไปเจอไอ้คนนึง มันบอกว่าเศษรถผมกระเด็นไปโดนรถมันนิดนึง และต้องชดใช้ค่าเสียหาย ผมก็ขอร้องมันดีๆ ขอโทษก็แล้ว มันไม่ยอมบอกจะเอาพันนึง ซึ่งไม่คิดบ้างละว่ารถตัวเองเป็นแค่รอยถลอกนิดเดียว ส่วนตัวผมและรถผมเละขนาดนั้น และน่าจะมีน้ำใจบ้างว่า รถผมคว่ำขนาดนั้นผมเป็นอะไรมากมั้ย ไม่ควรมาซ้ำเติมกันเลย ถ้าตามความจริงผมก็ผิดนะ แต่เรื่องนี้มันอยู่ที่ความมีเมตตาของคนครับ ซึ่งมันไม่มีเลย มันเป็นการตอกย้ำกันชัดๆกับแค่รอยถลอกนิดเดียวที่ใต้กันชน ถ้าเกิดโดนตัวมันได้รับบาดเจ็บถึงจะเล็กน้อย หรือรถเป็นรอยบุบมากมายอันนั้นผมจะยอมรับผิดชอบโดยดีเลยครับ แต่ดีพี่กุ้งมาเครียให้แล้วจ่ายไป500เพื่อจะได้จบๆไป แล้วตำรวจก็มาผมเลยต้องเผ่นก่อนโดยให้พี่ๆอ้างว่าคนขับไป รพ. โดยนั่งรถพี่โจไป แล้วก็ไปอ้วกกลางทาง(กินเหล้าไป5แก้วได้ ไม่ถึงกับเมาครับ แต่อารมณ์คะนองมากๆ) พอโดนรถหมุนๆๆๆ เลยไปกันใหญ่ แวะอ้วกที่ปั๊มน้ำมัน พอขากเสลดออกมาก็มีเลือดปนออกมาด้วย เลยให้พี่โจพาไป รพ. หมอX-Rayปอดก็ไม่เป็นไร แล้วบอกว่าอาจเป็นเพราะเส้นเลือดฝอยขาดไม่ต้องห่วง3-4วันก็หาย เนื่องจากแรงกระแทกที่รุนแรง สมองก็ไม่ได้เช็คเพราะว่าไม่ได้สลบและแทบไม่โดนกระแทกเลย พอวันนี้ไปดูรถมา ตำรวจก็ถามว่าแล้วเจ้าของรถไปไหน ผมบอกก็ผมนี่ไง เขาถึงกับงง แล้วบอกว่ารถเละขนาดนั้นคุณไม่เป็นอะไรเลยเหรอ แขวนพระอะไร ผมก็บอกไม่ได้แขวนที่คอแต่เก็บไว้เต็มลิ้นชักในรถเลย แล้วเขาก็พาไปดูที่เกิดเหตุ พร้อมทั้งพาไปดูรถที่มูลนิธิพรานพิทักษ์เป็นผู้ยกไป ผมไปถึงเจอรถตัวเองถึงกับอึ้ง เพราะคืนก่อนไม่คิดว่ามันจะเป็นขนาดนั้น เจ้าหน้าที่ที่มูลนิธิก็ถามอีกแล้ว ว่าใส่พระอะไร ผมก็ตอบแบบเดิม แล้วก็กลับไปเสียค่าปรับที่ สภอ.สามพราน1พันบาท และค่ารถยก3พันบาท แล้วกลับมานั่งๆค้นๆหาๆของในรถ (ไข่ที่พี่กุ้งให้แตกทุกใบเลยครับ เสียดายมากๆ) รวมทั้งพระที่ใส่ไว้ในรถตอนแรกคิดว่าหายไปแค่1องค์ซึ่งเป็นพระกริ่งติดหน้ารถ สักพักก็มีเจ้าหน้าที่อีกคนมาถามอีกแล้ว ว่าเป็นคนขับเหรอ สุดยอดจริงๆใส่พระอะไร(คำถามนี้อีกแล้ว) พี่โจก็มาช่วยดูด้วย ขอบคุณมากๆพี่ครับ กลับมาที่บ้านตรวจดูพระทั้งหมด ดูไปดูมาหายไปอีก3องค์ มีสมเด็จพุทธจารย์โต ไหมหลวงตาที่ผมนับถือมาก แล้วก็พระองค์เท่าใบมะขามรูปปางนาคปรกซึ่งเป็นพระประจำวันเกิด หายไป เสียดายมากๆเลยครับ ที่ชาจแบตมือถือก็หาย ให้ช่างแถวนั้นตีราคาซ่อมก็6หมื่น5พันครับ แต่ไม่เอาเลยให้รถยกเข้ากรุงเทพ แต่ก็ยกไม่ได้ต้องรอพรุ่งนี้(ขาดอุปกรณ์บางอย่าง) ก่อนจบก็ต้องกราบขอโทษพี่ๆทุกคนนะครับ และอย่าเพิ่งเข้าใจผิดไปว่าผมเป็นคนขับรถสันดานแบบนี้ เพราะจริงๆแล้วผมไม่เป็นแบบนี้เลย นานๆจะมีสักทีที่ซิ่งแบบชั่วๆ แต่เมื่อคืนผมพลาดไปจริงๆทั้งฤทธิ์แอลกอฮอลและความโมโหไอ้โครโนสที่อยู่นอกคลับรวมทั้งความเครียด(เรื่องแฟนซึ่งโทรมาทะเลาะกับผมทั้งวันที่ไปสุพรรณ) ผมระงับอารมณ์ไม่อยู่จริงๆ ขอโทษจริงๆครับและจะไม่ทำอีกแล้ว และต้องขอขอบพระคุณพี่ๆทุกคนที่คอยเป็นห่วงและให้กำลังใจกันนะครับ ผมว่าที่นี่คือมิตรภาพที่ยิ่งใหญ่จริงๆครับซึ้งในน้ำใจและความมีเมตตาของทุกๆท่านในClubนี้มากๆครับ ประทับใจเกินจะบรรยายครับ Mazda Club : The Place where good friendship begins <<<<< It's cool... 
