ความจริงไปมาตั้งกะวันที่ 12 ธ.ค แล้วหละ ก็กะว่ากลับมาก็จะมาเล่าให้ฟัง แต่เกิดเคราะห์ร้าย เจอสึนามิ ซะก่อนเลยหัวปั่น แถมรู้สึกเศร้าๆ แทนพี่น้องที่สูญเสีย ก็เลยพักเรื่องเฮอา ไว้สักหน่อย...
วันนี้ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้กับผู้สูญเสียทุกท่านนะคะ ขอให้ลุกขึ้นมาใหม่อย่างเข้มแข็ง ค่ะ
มาเล่าเรื่องเที่ยวดีกว่า...
ไปครั้งนี้ไปทำงานกึ่งเที่ยว เลยขอเอาน้องโค(โลราโด)ไป จะได้ทดสอบสมรรถนะการวิ่งทางไกล กับเครื่องที่ปรับเปลี่ยนระบบฉีดจ่ายน้ำมันเชื้องเพลิงรางร่วมซะหน่อย ก็คอมมอนเรล น่ะแหละ
จากโบรชัวร์ในสเปคบอกว่ามีม้าอยู่ 146 ตัวก็วิ่งมันไปซะหมดม้า
เตรียมตัวออกเดินทาง
ก่อนหน้าที่จะออกเดินทางขึ้นดอยจริงๆ พวกเราก็มีการซ้อมเดินทางกันซะหน่อย ด้วยการขับรถขึ้นดอยสุเทพทางอ.สะเมิง ไปลง ทางอ.แม่ริม พร้อมกับหาซื้อฟืน เพราะเพื่อนๆที่เชียงใหม่เตือนมาว่าหนาวแน่ๆ(มึม) ขนาดคนเชียงใหม่ยังไม่ค่อยกล้าไปเลยอมก๋อยเนี่ย หนาว... งานนี้เสร็จตาทัช วิ่งหาซื้อฟืนอย่างมีความสุข ยังทำตนเป็นจ้ากรมตัดไม้ทำลายป่าอีกตามเคย ได้ฟืนไม้ลิ้นจี่ มา 14 มัดแบกซะน้องโคหลังแอ่น
ยังซ้อมไม่พอ...เห็นป้ายข้างทางบอกเลี้ยวไปน้ำตกอะไรสักอย่าง ทางลูกรัง เอาวะ เลี้ยวไปดู รถขับสี่ ลุย สมบุกสมบัน ลองซ้อมดูซะหน่อย ขับไปเรื่อยๆ สมใจอยาก ทางเริ่มลำบากขึ้นเรื่อยๆ เอไปไหนต่อหว่า เจอเด็กหนุ่มหน้าใส ชาวพื้นเมืองเดินสวนมา น้องๆไปน้ำตกเนี่ยไกลมั้ย น้าสู เหรอ คับ ตงขึ้นไปเนี่ยคับ มะ ไก คับ ก็ขับไปเรื่อยๆ บ๊ะ ไหนมาโผล่กลางไร่ข้าวโพด เอทำไงดีหว่า จะวกกลับก็ อื้ม..ขับหลงมาครึ่งชั่วโมงแล้ว น้องช่างภาพที่นั่งไปด้วยก็ออกไอเดีย พี่ผมว่ามันมีทางออกนะพี่เนี่ย ตามเสาไฟฟ้าไปเรื่อยๆ น่าจะไปเจอกับถนนใหญ่เหมือนเดิม โอเคไปตามเสาไฟฟ้า ขับไปเรื่อยๆอีกครึ่งชั่วโมงกว่าๆ ก็เจอทางออกจริงๆด้วย วกกลับลงมาเลย 6 กิโลเมตร ตรงตีนเขา ตรงจุดที่แวะพักกินกาแฟ ก่อนขึ้นไปเจอป้ายทางไปน้ำตก...เฮ้อ
ขับน้องโคโต้ลมหนาว...
