อ่านทู้นี้แล้วแอบเคืองคุณธนกุลเล็กๆค่ะ
(เคืองเฉยๆ ยังไม่ได้โกรธน๊ะ)
ของบางอย่าง เป็นสินค้า เรียกว่า 'ของซื้อ-ของขายได้'
แต่บางอย่างก็มีนัยในตัวมันเองมากกว่านั้นนะคะ
รถไม่ใช่ผักบุ้งซื้อมาแล้วลวกจิ้มน้ำพริกก็จบไป จะได้คิดแค่ว่าถูก แล้วหลับหูหลับตาซื้อได้ รวมถึงไม่ใช่กระดาษชำระที่ซื้อมาใช้หนเดียวแล้วก็ทิ้ง
ถ้าคุณเป็นคนรักรถ ไม่ว่าจะยี่ห้ออะไร หรือมีประสบการณ์ในการซื้อขายรถ ก็น่าจะเข้าใจว่าการมีรถที่ดี ก็เหมือนมีเพื่อนที่รู้ใจ
ต้องดูแลรักษากันเหมือนมันชีวิต ขับไปไหนมาไหน ไม่ใช่แค่เราปลอดภัย แต่รถก็ต้องปลอดภัย เราต้องเซฟให้รถเราด้วยเช่นกัน
ที่สำคัญคือซื้อมาแล้ว เรายังต้องฝากชีวิตไว้กับมันตลอดเวลาที่ขับขี่
เพราะฉะนั้นจะมองว่ามันเป็นแค่เรื่อง ถูก-แพง โดยเอาราคาเต๊นท์รถมาวัดไม่ได้หรอกค่ะ
ของแบบนี้ขึ้นอยู่กับความพอใจและสภาพของรถแต่ละคัน (ต่อให้เป็นรถรุ่นเดียวกัน ราคาก็ยังต้องต่างกันไปตามสภาพ)
ถ้าเอาเงิน 180000 ไปแลกเศษเหล็กจากเต๊นท์รถมาขับ (รถที่ดีๆตามเต๊นท์ก็ยังมีค่ะ แต่จะเอาอะไรมารับประกันว่าคันที่เราอยากได้มันไม่เคยชนเด้งหน้าเด้งหลังคว่ำแปดตลบมาแล้ว)
ถ้าเสียเงินแล้วยังต้องมาคิดว่า ของแบบนี้ตาดีได้ ตาร้ายเสีย
นุ้ยยอมอดใจรอเก็บเงิน จ่ายแพงกว่านั้น เพื่อให้ได้รถบ้าน ที่เรามั่นใจว่าเจ้าของเค้ารักรถ ดูแลรถจริงๆดีกว่าค่ะ
เพราะคนที่เล่นรถมาสด้าโดยมาก ก็คงหวังจะใช้กันไปนานๆ อยู่แล้ว
พูดในฐานะคนที่หลงรักแลนติสมาเนิ่นนานค่ะ พอรู้ว่าเจ้าของรถจะขายรถ ก็รีบปรี่ไปเลย
เพราะคันนี้เล็งมานาน สภาพดีมาก คนไม่เล่นรถ มองผ่านๆมีแต่คนทักว่ารถ 4-5 ปีทั้งนั้นเลย
เปิดดูเครื่องนี่ แน่นปึ้กได้ใจ สดใสรุ่งโพธิ์ทองมั่กๆ
วันที่ไปขอซื้อรถคันนี้ มีเฮียจากเต๊นท์รถไปดูแลนติสคันนี้ด้วยเหมือนกันค่ะ
เฮียขอซื้อ 18 แต่เจ้าของบอกขาย 20
แล้วอยู่ๆเจ้าของรถก็กระซิบบอกทางนุ้ยว่า ถ้าน้องจะเอา พี่ขาย 18 แต่ขอแค่รับปากว่าซื้อไปแล้วจะดูแลมันอย่างดี พี่ขายเพราะความจำเป็น
นุ้ยก็รีบคว้าเลย สภาพอะไหล่อาจจะไม่ได้ใหม่ทุกอย่าง มีต้องปรับเปลี่ยนมันบ้างตามอายุ แต่เพราะเป็นรถบ้านที่มองมานานอย่างน้อยก็มั่นใจว่าไม่ได้โดนย้อมแมว
ขนาดเฮียเจ้าของเต๊นท์รถยังบอกเลยว่า สภาพดีมาก ไม่เคยชนหน้าชนหลัง
นุ้ยเห็นเจ้าของรถทำท่าลังเลเหมือนอยากจะเปลี่ยนใจ นุ้ยเลยไปถามเฮียเต๊นท์รถว่า มีสัญญาให้ยืมสักฉบับมั้ยคะ
55555555555
เลยได้สัญญามาเซ็นต์มัดมือชกพร้อมมัดจำไปเลย แอบเขียนเพิ่มด้วยว่าถ้าเจ้าของรถเปลี่ยนใจไม่ขาย ต้องจ่ายเงินคืนเป็น 5 เท่าของเงินมัดจำ
เจ้าของรถขำใหญ่เลย ประมาณว่า เด็กนี่มันคงอยากได้รถชั้นจริงๆ
ส่วนเฮียเต๊นท์รถคงแอบเครียด อุตส่าห์ขับรถมา เสียเวลาเปล่าไม่พอ ยังเสียสัญญาให้มันยืมพร้อมปากกาอีกด้วย
แล้วก็ได้แลนติสมา....ครอบครองสมใจ รักสุดชีวิต
หลังซื้อมา หวยออกเลขทะเบียนเดิม
พอเปลี่ยนทะเบียนใหม่ หวยออกทะเบียนใหม่อีก 2 งวดซ้อน
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
(ยังแอบกังวลว่า วันดีคืนดี ตื่นมารถชั้นจะมีรอยแป้งมั้ยเนี่ย เสี่ยงต่อการโดนขูดขอหวยมาก กรั่กๆ)
สรุปแล้วนะคะคุณธนกุล...คนรักรถ เวลาจะซื้อจะขายกันจริงๆ
เค้าคิดถึงคำว่า 'สมรรถภาพ' และ 'สภาพ'
ควบคู่ไปกับเรื่องราคาค่ะ
เรื่องกำไรขาดทุน นุ้ยว่าถ้าเอามาใช้กับเรื่องซื้อขายรถ มันคงไม่ได้เกี่ยวกับตัวเงินทั้งหมด
แต่ยังมีกำไรทางด้านความรู้สึกและสวัสดิภาพในชีวิตของคนขับขี่
ตรงกันข้าม...ถ้าได้รถประเภท 'ทองห่อผ้าขี้ริ้ว' ต่อให้ซื้อในราคาถูกแค่ไหน
ผลสุดท้ายก็ต้องไปขาดทุนตอนส่งซ่อมอยู่ดี
ก๊ากกกกกกกกกก ไปดีกั่ว รู้สึกจะเชิ่ดหน้าบ่อยเกินไปแระ
