โอ้ชีวิตคิดไฉน ใครหนอใครลิขิต
ปกาศิตของศิวะ หรือของพระพรหมเจ้า
ว่าต่างกำเนิดเกิดมา พอลืมตามองโลก
บ้างมีโชค บ้างอับโชค มีสุขโศก ปนเศร้า
จอมนราพิสุทธิ์ ท่านสอนพุทธบริษัท
เป็นธรรมมะปรมัท อ้างถึงอำนาจกรรมเก่า
ว่ากุสลาธรรมมา มนุษย์เกิดมามีสุข
อกุสลา พาให้ทุกข์ ดั่งไฟที่ลุกรุมเร้า
บ้างกึ่งดี กึ่งชั่ว เพราะตัวของตัวมัววุ่น
สร้างทั้งบุญทั้งบาป เหมือนดำที่ฉาบด้วยขาว
ผมมิใช่บัณฑิต อันมีจิตสิเน่ห์หา
ที่จะเป็นนักเทศนา มาเจรจายั่วเย้า
จึงตั้งศรัทธาสาทก เรื่องยาจกยากจน
มีตากับยายสองคน ปลูกบ้านอยู่บนเชิงเขา
แกเลี้ยงแม่ไก่อู มีลูกอยู่เจ็ดตัว
............
ด้วยอานิสงน์ใจประเสริฐ ลูกไก่ไปเกิดเป็นไก่ย่างห้าดาว
เตร๊ง เตรง เตร่ง เตร๊ง เตรง เตร่ง เตร๊ง เตรง เตร่ง
ขอเซนด์วิชถวายพระธุดงค์ 2 อันครับ อิ อิ
นิทานคำกลอน ดาวลูกไก่ของพรภิรมย์ เอามาให้นึกถึงความหลัง
ปล. ผ่านมานานแระยังจำเนื้อคำกลอนได้อยู่แฮะ
ต้องกราบขอประทานอภัยอย่างแรงๆ....เลย....ยุ่งๆๆๆๆ....สุดๆ....
อิอิล้อเล่นใส่นิวได้ป่าวอ่ะ
..มาหาพี่หน่อยดีกว่า...
